Dontignorit: Ik heb een week een sprietje uitgehangen. Leukste ervaring ooit.

Ja I know de titel van deze blogpost is Nederlands, houd je vast, val niet van je stoel. Ik heb de afgelopen week besloten om mijn blogposts voort te zetten in het Nederlands. Ten eerste is het handiger, scheelt het een aanzienlijk aantal bezoekjes aan mijnwoordenboek.nl en mijn geliefde vriend: Google translate. Bovendien bedacht ik me dat ik toch alleen maar Nederlandse fans heb, of nouja fans. Laten we zeggen dat ik sowieso van twee mensen te horen gekregen dat ze fan zijn en met bijna 2.200 pageviews mag ik van mezelf toch wel stellen dat mijn blog regelmatig bezocht wordt. Nu maar hopen dat ze nu mijn blog Nederlands wordt, alsnog fan blijven.

Allereerst excuses, oprechte excuses voor het feit dat ik gewoon al 16 dagen geen nieuwe blog gepost heb. Dit heeft een aantal redenen (ja net als ieder ander mens heb ik zo ook mijn smoesjes klaar liggen) Afgelopen week heb ik namelijk de grasweek bezocht. Dit deed ik niet onder de naam Marit, maar onder de naam Grasspriet Marit. Want ja, zo noemen ze je daar als aankomend student en ja, ook ik vind het een vreselijk woord. Samen met nog veertien lieve grassprietjes werden ik onder begeleiding van twee pollen (ook weer zo'n term) van hot naar her gesleept in de prach-ti-ge stad Zwolle. Zwolle is een held, ik zweer het.

De dagen begonnen iedere dag om 10 uur, ontbijt op het park Weezerlanden, waar ook het bevrijdingsfestival jaarlijks gehouden wordt (fun fact: 300m lopen van mijn appartement) Vervolgens stonden alle dagen volgepropt met allerlei activiteiten, leuke en minder leuke uiteraard. Zo was het beachvolleyballen onder het mom van: Dan gaan we gewoon lekker niets doen en in het gras zonnen, een grote faal geworden. Het regende namelijk die desbetreffende middag, wat er uiteindelijk voor zorgde dat wij onze middag in panden als de H&M en de Mango bevonden. Ach, ook geen straf dacht ik zo. Verder een heerlijke rondvaart gehad die ook iets anders uitpakte dan verwacht, na drie bruggen gezien te hebben, keerde de boot helaas al weer om. Maar dat mocht de pret niet drukken, ik zat echt in een groepje met helden, serieus waar. De vrouwelijke leden van Studentenvereniging Boreas hadden voor mij en nog een aantal meiden de heerlijkste ingredienten voor een high tea bij elkaar gesprokkeld en ook de Febo was mijn grootste vriend. Altijd al iets tegen de Febo gehad, vraag me niet waarom, maar die grill/cheese/kipburgers zijn echt heerlijk. Net als de ijsjes van talimini, thee van de Coffee United, broodjes van V&D en kipnuggets van de Mac trouwens, meest gegeten voedsel van de week, for sure.

Donderdagavond stond het GRASconcert op de agenda. Trouwens, geloof het op niet, GRAS betekent: Gezamenlijk Ruiken Aan Studeren. Hoe verzinnen ze het? Terug naar het concert, wat eigenlijk een grote flop werd. We hadden heerlijk pizza gegeten bij een pizzeria die eigenlijk geen plek meer had voor 11 grassprietjes en 1 pol. Wat ervoor zorgde dat we aan drie tafels zaten met twaalf man. Wat als gevolg had dat er vier borden, zonder opstaande rand, op één tafel stonden. Voor de mensen die mij goed kennen: ik knoei AL-TIJD. Zowel met eten als met drinken, dus drie keer raden welk rampscenario zich deze keer weer voordeed? Juist, ik sneed mijn pizza in punten met mijn veeeeeeeeeelste botte mes en daar ging 'ie. Hij draaide 180 graden en belandde met de vulling op mijn broek, die eigenlijk maar op 30 graden gewassen mag worden, PARTY met 1000 vetvlekken op 30 cm2! Ook dit mocht de pret niet drukken. Om een uur of half 9 kwamen we aan op het grasveld, waar het concert al minstens dik twee uur bezig was. Wat eigenlijk helemaal niet erg was, want ieder bandje speelde hetzelfde, althans, zo leek het. We hadden dus niets gemist en vertrokken ook snel weer richting centrum. Om net als de andere drie avonden de avond af te sluiten in het vliegende paard, hét studentencafé van Zwolle. Gelukkig is het daar leuker dan de naam van het café.

Met het appartement gaat het trouwens geweldig. De rolgordijnen hangen bijna allemaal, evenals de gordijnen. Het is echt een heerlijk huis op een geweldig praktische plek in het centrum. En het allerleukste aan al die dingen regelen als gas, licht etc, vind ik tot nu toe dat ik een gratis abbonement op een tijdschrift kreeg bij het aanvragen van een onderhoudscontract voor mijn ketel, is het niet geweldig? Ja dat is het. Ik zeg: Op naar maandag, drie dagen zeilen in Heeg, een plaatsje dat kennelijk bestaat en zich bevindt in Friesland. Beetje jammer dat ik een mailtje kreeg voor een haarjob, waar ik kon kiezen uit een stuk of 10 kapsels, waar ik nog betaald voor krijg ook. Kan het beter? Ja, dat kan. Als ik nou gewoon géén introductie had, had ik maandag naar de casting gekund. Maar ik zeg altijd maar zo: volgende keer beter. Nu ga ik eens even mijn vier nieuwe ordners in gebruik nemen en al mijn kleding uitpakken die ik had meegenomen, zonder ervan op te hoogte te zijn dat ik de he-le week in de Grasweekpolo moest lopen, poor me. Het valt ook nog best mee hoe erg de polo ruikt, hij ruikt zelfs nog een beetje nieuw, als je heel goed ruikt dan.

Ik ben trouwens, om nog even terug te komen op de Engels-Nederlands-Switch, wel van plan om er af en toe wat engelse uitspraken/ woorden doorheen te gooien, want dat klinkt mooi. Dus bij deze: Stay tuned, er volgen snel foto's van nieuwe aankopen, zoals mijn 3 euro blouseje.

Hieronder alvast een paar foto's die ik veel eerder had moeten posten dan dat ik nu daadwerkelijk doe.